75ನೇ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನಾಚರಣೆಯ ಅಮೃತ ಮಹೋತ್ಸವದ ಆಚರಣೆಗೆ ಇಡೀ ದೇಶವೇ ಸಜ್ಜಾಗುತ್ತಿದೆ. ಈ ಸಂಭ್ರಮವನ್ನ ಕಣ್ತುಂಬಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಹೆಮ್ಮೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನಾಚರಣೆ ಎಂದಾಗ ನೆನಪಾಗುವುದು ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಶಾಲಾ ದಿನಗಳು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಪಟ್ಟ ಖುಷಿಗೆ ಕೊನೆಯೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಗಸ್ಟ್ ತಿಂಗಳ ಮೊದಲ ದಿನದಿಂದಲೇ ಶುರುವಾಗುವ ನಮ್ಮ ತಯಾರಿಗಳು ಆಗಸ್ಟ್ 15 ಬಂದರು ಮುಗಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಗಸ್ಟ್ 15 ಎಂದಾಗ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಥಟ್ ಎಂದು ಮನದಲ್ಲಿ ಹಾದು ಹೋಗುವ ಒಂದು ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಕೇಸರಿ,ಬಿಳಿ ಮತ್ತು ಹಸಿರು ಬಣ್ಣದ ಬಳೆಗಳು. ಎಲ್ಲಾ ಹುಡುಗಿಯರ ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮೂರು ಡಜನ್ ಬಳೆಗಳನ್ನ ನೋಡುವ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹಬ್ಬವೇ ಸರಿ…..

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನಾಚರಣೆಯ ಹಿಂದಿನ ದಿನವೇ ಹಾಕುವ ಬಳೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ಮಾಡುವ ನ್ರತ್ಯ, ಭಾಷಣ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತದವರೆಗೂ ಭರ್ಜರಿ ತಯಾರಿಯಂತೂ ನಡೆದಿರುತ್ತದೆ. ನನಗಂತೂ ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಯಾವಾಗ ಆಗುತ್ತದೋ ಎನ್ನುವ ಕಾತುರವೇ ಹೆಚ್ಚಿರುತ್ತಿತ್ತು.

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನಾಚರಣೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಂತು ಎಲ್ಲರ ಮುಖದಲ್ಲೂ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಸಂಭ್ರಮವೂ ಸಂಭ್ರಮ. ಸಮವಸ್ತ್ರ ಬೂಟ್ ಧರಿಸಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಾವುಟ ಹಿಡಿದು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆವು ಶಾಲೆಯ ಕಡೆಗೆ. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಸಭಾ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಮಧ್ಯೆ ನೀಡುವ ಸಿಹಿ ತಿಂಡಿಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಮುದ್ದು ಮಕ್ಕಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸಂತಸದ ನಗುವನ್ನು ತಂದಿರುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ನಂತರ ಆಡಿಸುವ ಆಟೋ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಇದೆಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ನಾನು ಕಂಡಂತಹ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯೋತ್ಸವದ ರಸಭರಿತ ಅನುಭವ. ಆದರೆ ಇಂದಿನ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಅನುಭವಗಳು ತೀರಾ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇಂದಿನ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಇವಾಗಿಂದಲೇ ನಾವು ದೇಶ ಭಕ್ತಿಯನ್ನ ಹೆಚ್ಚಿಸಬೇಕು. ಇಂದಿನ ಪುಟಾಣಿ ಮಕ್ಕಳು ಕೇವಲ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿರದೆ ಇಂತಹ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹಬ್ಬಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ ತಾವು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಆಶಯ.

 ಪ್ರಗತಿ.ಎಸ್                                                       ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ವಿಭಾಗ                                         ಭಂಡಾರಕಾರ್ಸ್ ಕಾಲೇಜು                                    ಕುಂದಾಪುರ